Mijn Lief heeft helemaal niets met touw. En ik heb helemaal niets met computers en websites. Ik kan een beetje schrijven en een klein beetje tekenen. Maar blink nergens in uit. En Lief wilde meer oefenen in iets computerigs – ik heb geen idee wat, maar dat hoef ik gelukkig ook niet te weten.
Allebei hebben we de neiging om onszelf te vergelijken met Mensen Met Echt Talent. Dus bloggen of vanuit het niets zelf een website opzetten? Dat is aan ons niet besteed, laat dat maar over aan de kenners. Want wie denken we wel dat we zijn?
Maar tijdens een van onze Zonnige Tuin Borreltjes besloten we dat het belangrijker is om lol te hebben in het leven dan om ons te houden aan de sociaal geldende norm, of de norm die we onszelf opgelegd hebben en die ons eigenlijk alleen maar beperkt. In alles.
In eerste instantie was het de bedoeling dat ik een blog zou schrijven over bondage met touw. Niet dat ik denk dat ik iets belangrijks toe te voegen heb aan alles wat er al over geschreven is. Maar mijn Lief en ik kwamen met het idee om onze totaal verschillende interesses te combineren. Geniaal, want nu hebben we samen ‘Een projectje’. Puur voor de lol en het samen doen.
Dus besloten we onze borrel: “Fuck it, laten we het doen. Gewoon voor onszelf en alleen wanneer we zin hebben om ermee bezig te zijn.” En zo doen we het nu al maanden. Lekker traag en met heel veel plezier.
Ondertussen kwam ik erachter dat het touw eigenlijk niet meer dan een leidraad (HA!) is voor de blog. Het leerproces dat ik in mijn hoofd doormaak vind ik zelf veel interessanter om vast te leggen. Niet omdat het zo’n bijzonder proces is. Maar omdat het juist doodgewoon is. Iets met herkenbaarheid enzo.