In de aanloop naar mijn ‘verjaardags rope jam’ had ik zelf weinig touwtjes in handen. Niet veel geoefend, niet veel rope jams bezocht, gewoon omdat daar in mijn hoofd nauwelijks rust en ruimte voor was. Toen die ruimte wel weer vrijkwam moest ik weer even wennen, bijna alsof ik touw opnieuw moest ontdekken. Ik wist niet zeker of de manier waarop ik tot nu toe leerde knopen zo goed bij me paste. Alsof ik iets miste, of niet het juiste pad bewandelde. Iedereen leert weer anders en het was – is – soms moeilijk om mezelf niet te vergelijken met de riggers om me heen. Want wat zij doen ziet er standaard beter uit dan wat ik zelf voor elkaar krijg. Zo werkt mijn brein nu eenmaal.
Wat ook niet hielp was de aanhoudende drukte in mijn full-time baan. Het maakt niet uit hoe leuk je werk is, als je het idee hebt dat je niet zomaar een dag vrij kan nemen omdat je collega’s dan nog meer werkdruk ervaren dan doet dat wat met je. Hoe dan ook. Het kostte me veel energie. Gelukkig was het zomer en kon ik in het weekend samen met mijn Lief mijn hoofd leegmaken op mijn Stand Up Paddle board. Zwoegen, zweten, snelheid maken, afzien, kilometer na kilometer. Op het water bestaat de rest van de wereld voor mij niet. En het peddelen is iets dat me makkelijk afgaat. Dus hoef ik niet na te denken en alleen maar bezig te zijn met techniek en balans. Heerlijke eenvoud. Even helemaal niets, zelfs geen touw…
En hoewel het knopen zelf even te hoog gegrepen leek, liet ik me heel af en toe wel knopen door telkens dezelfde knooppartner. Omdat we elkaar in onze rol als rigger en bottom steeds beter leerden kennen ontstond er een hele fijne dynamiek tussen ons. We begonnen elkaar meer en meer vertrouwen en kregen zo ruimte om te spelen met de machtsverhouding tussen rigger en model. Het gaf ons knoopspel weer een extra dimensie. En nog steeds speelde erotiek of seksuele opwinding geen enkele rol hierin.
En nog steeds speelde erotiek of seksuele opwinding geen enkele rol hierin.
En nog steeds speelt erotiek of seksuele opwinding geen enkele rol hierin.
Ja, die zin moet ik twee keer herhalen, ook in tegenwoordige tijd. Ik sla even een zijpaadje in met mijn verhaal. Want nog steeds is het voor veel mensen die zich niet bezig houden met kink simpelweg niet voor te stellen dat BDSM niet per definitie om seks en erotiek draait. Het is zeker een groot onderdeel, dat valt niet te ontkennen. Maar er komt zoveel meer bij kijken, en dat ‘meer’ valt niet zomaar even te beschrijven.
Eigenlijk is de meest passende omschrijving voor mij nog steeds Spelen voor Volwassenen. Het zorgt voor ontspanning, of juist focus. Het zorgt voor geborgenheid, je veilig kunnen overgeven zonder enig oordeel, vriendschap, uitdaging, jezelf en je lijf beter leren kennen, de mogelijkheden zijn eindeloos…en niemand kan voor jou bepalen waar je blij van wordt, dat mag je helemaal zelf uitzoeken. Zolang er wederzijdse toestemming van alle betrokken partijen is, is er niets aan de hand. En raak je toevallig wèl opgewonden van pijn of dominantie of het gevoel van latex, lingerie of een lading natte spaghetti op je lijf? Dan is dat nog een extra fijne bijkomstigheid, geniet er vooral van!
(Mocht je nu toch meer willen weten over BDSM, dan is de podcast ‘Meet the Kinksters’ misschien een interessante ingang voor je. Lekker Hollands: nuchter, luchtig en laagdrempelig. De link brengt je naar een blog over touw – uiteraard – maar dit is dus maar een klein onderdeeltje van wat ze te beluisteren hebben.)
Maar goed, ik knoopte ondertussen zelf helemaal niet meer. Ik had input van buitenaf nodig want kon het plezier in het knopen even niet meer uit mezelf halen.
Gelukkig was daar Vriendin, met wijsheid in touw die op dat moment buiten mijn bereik lag. In ons favoriete restaurant smeerden we rake woorden en wijze adviezen als glazuur uit over hamburgers, friet en cheesecake. Ik kreeg weer handvatten aangereikt en daarmee nieuwe inspiratie. En zo kon ik niet wachten om naar huis te gaan en weer touw in mijn handen te voelen.
Zo fijn om die draad weer op te kunnen pakken! (BA DUM-tsss!)