Op allerlei manieren ben ik dagelijks bezig met touw. De diversiteit die touwbondage biedt zorgt ervoor dat ik er niet op uitgekeken raak. En dat is maar goed ook want snel verveeld zijn zit helaas in me. Nou ja, ‘helaas’ is eigenlijk niet juist. Vroeger vond ik het wel vervelend dat mijn aandacht voortdurend alle kanten uitvloog. Door naar het volgende, vlug-vlug, want daarginds lijkt het nog leuker dan hier!
Nu heb ik geleerd het te accepteren, so it be. En wat ik al zei: touw verveelt nooit. Dus als ik in de sportschool ben en mezelf probeer af te leiden van het feit dat mijn beenspieren het absoluut niet eens zijn met dat eeuwige squatten, dan denk ik aan touw. En zo zag ik al snel de vele mogelijkheden om touw te gebruiken in ‘mijn’ sportschool. Pull up stations, calisthenics rekken, overal waar ik keek zag ik wel een manier om een model aan vast te knopen. De inrichting van de sportschool had ook iets industrieels, het was anders dan anders. Hartstikke leuk dus en daar kunnen knopen spookte een jaar lang drie keer per week – want zo vaak ben ik daar te vinden – door mijn hoofd. Wat zou het tof zijn om daar een rope jam te organiseren…. Maar verder dan dat dacht ik niet. Want iets evenement-achtigs organiseren heb ik nog nooit gedaan omdat ik dat doodeng vind. Ik vier niet eens mijn eigen verjaardag! Want dan ben ik alleen maar bezig met hoe de gasten zich voelen en maak ik me alleen maar zorgen dat het ze ergens aan ontbreekt. Stel dat iemand de taart niet lekker zou vinden? Misschien toch maar 3 soorten bestellen dan. En twee stuks van elke soort, want stel dat iedereen om onverklaarbare reden enorme honger heeft en het liefst vier stukken achter elkaar wil eten? Ik verwacht misschien maar vijf gasten maar je weet maar nooit! Oh en dan moet ik ook nog een paar nachten wakker liggen en piekeren over het aantal zitplaatsen, gespreksonderwerpen en hoe ik zo oprecht mogelijk blijheid kan uitstralen over gekregen cadeautjes die ik niet nodig heb. Want ik wil niet veel en wat ik wel wil heb ik al.
Al die beren op de weg….en dan gaat het alleen nog maar om een simpele verjaardag…
Dus zelf een rope jam organiseren? ABSOLUUT NEVERNOOITNIET!
Maar goh, wat zou het tof zijn om mensen in de gym geknoopt te zien worden…en op sommige momenten leek het idee helemaal niet meer zo angstaanjagend. Ik besprak het met mijn Lief. En die vond het eigenlijk wel een gaaf plan… Dat wakkerde mijn enthousiasme aan. Hoe meer ik erover dacht, hoe meer het me opviel dat bijna alles wat nodig was voor een rope jam reeds aanwezig was in de sportschool. En het enorme aantal suspensiepunten en objecten waarmee je kon experimenteren vroeg eigenlijk ook om ervaren riggers en modellen. Ik kon geen clubje knopers van mijn eigen niveau daar loslaten. Niemand zou dan gebruik kunnen maken van de suspensiepunten. Dus kon ik maar beter zoveel mogelijk ervaren mensen uitnodigen.
Persoonlijk kende ik misschien drie personen die ervaren genoeg waren. Nou, dat schoot ook niet op.
Uiteraard kende ik wel alle namen van de meer ervaren en meer bekende touwliefhebbers in de scene. Zou ik het als beginnend knoopwurmpje durven wagen om die uit te nodigen? In feite durfde ik dat niet en vond ik het zelfs arrogant van me om ze überhaupt een uitnodiging te sturen.
Maar goedbeschouwd zag ik hen toch als meest veilige optie. En die veiligheid vond ik belangrijker dan mijn angsten en arrogantie.
Dus nu wilde ik niet alleen een rope jam organiseren, maar ook nog eens iedereen waar ik tegenop keek uitnodigen. Ik vroeg me af hoe ik deze verknipte fantasie uit mijn hoofd zou kunnen krijgen…
Door het uit te voeren, er zat niks anders op.
Ik waagde de gok en vroeg aan de eigenaar van de sportschool of ik de ruimte kon huren voor een paar uur. En eerlijk gezegd hoopte het onzekere meisje in mij dat hij het zou afwijzen. Dan kon ik dit ongelofelijk spannende en enge idee laten varen en verder gaan met mijn leven.
Maar hij zei ja.
Kut.
En de meest geschikte datum waarop de jam plaats kon vinden zou 3 juni zijn.
Dat is op mijn verjaardag.
Hoeveel taarten zou ik moeten bestellen voor 30 volledig uitgehongerde gasten die – zeker weten – vier stukken taart per persoon willen eten?