Lief en ik zijn in de sauna. Het is vrijdag, dus standaard stervensdruk. We gedragen ons volgens het maatschappelijke protocol. Dus we kijken niet, maar we zien veel.
Veel mensen betekent naar ratio ook meer tattoos. Aangezien we zelf aardig wat inkt hebben, gedragen we ons hierbij ook volgens de geldende ongeschreven saunawet: niet kijken, wel soms wensen dat je om een hoekje kan gluren.
Ik beoordeel mensen niet op het soort tattoos dat ze dragen. Never judge a book by its illustration on the cover, probeer ik mezelf wijs te maken.
Uiteraard lieg ik. Want automatisch bepaal ik binnen een seconde precies het Soort Mens al naar gelang hun lichaamsversiering. Ik vind tattoos een kunstvorm, draag ze zelf immers ook, heb alle seizoenen van Ink Master gezien en dus beschouw ik mezelf als een hoogstaande criticus met verstand van zaken, inclusief hipsterachtige air, wanneer ik op mijn slechtst ben.
(Ik ben overigens niet trots op deze eigenschap maar kan er niets aan doen, dus heb ik mezelf aangeleerd om iedereen een Eerlijke Tweede Kans te geven. Dat werkt doorgaans erg goed, gelukkig.)
Er lopen ook aardig wat mensen rond met een tekst op hun lijf. Veelal een quote die voor de drager grote betekenis heeft. Ieder zijn ding, zolang je er maar gelukkig van wordt. Zelf zijn we meer van de onduidelijke vormen en kleuren. Als we na afloop teruglopen naar de auto zegt Lief ineens: “Weet je, ik snap sommige mensen met dat soort tattoos niet. Waarom zou je zoiets uitgekauwds als…weet ik veel, iets als “Everytime you blink a butterfly farts” op je lijf laten zetten?”
De juiste tattoo-artiest heb ik inmiddels al uitgezocht.
Denken jullie dat dit lettertype mooi staat op mijn onderarm?
